تأثیر مطالعه ی آموزش ِنقّاشی درمانی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه ی دانش آموزانِ آهسته گامِ آموزش پذیرِ دوره راهنمایی در استان یزد

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی مطالعه ی آموزشِِِ نقاشی درمانی در کاهشِِِِ رفتارهای پرخاشگرانه ی دانش آموزان آهسته گام آموزش پذیر دوره ی راهنمایی در استان یزد بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و آزمون پی گیری بود. جامعه ی مورد مطالعه را، دانش آموزان دختر و پسر آهسته گام دوره ی راهنمایی استان یزد در سال تحصیلی 92-91 تشکیل می دادند که 201 نفر بودند ( 117 پسر و84 دختر). با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای تعداد 48 دانش آموز(24 پسر و 24 دختر) انتخاب و به صورت تصادفی ساده و با رعایت شرط همتا سازی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند(12 نفر آزمایش و12نفر کنترل). گروه آزمایش تحت نقاشی درمانی در 12 جلسه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه ی سنجش پرخاشگری زاهدی فر، ماتریس های پیش رونده ی ریون برای کنترل هوش و آزمون نقّاشی آدمک گودایناف جهت بررسی توانایی نقاشی دانش آموزان بود. نتایج تحقیق با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد(05/0>p ). همچنین میزان این تأثیر در بین دختران و پسران متفاوت است ولی در میزان این تأثیر در پایه های مختلف تفاوتی مشاهده نشد. نتیجه: نتیجه ی پژوهش حاکی از تأثیر نقاشی درمانی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه ی دانش آموزانِ آهسته گامِ دوره ی راهنمایی استان یزد بود که این نتیجه همسو با نتایج پژوهشگران در مورد تأثیر این رویکرد بر دانش آموزان آهسته گام دوره ابتدایی است.